هر گاه دلم رفت تا محبت کسی را به دل بگیرد،

 تو او را خراب کردی،

خدایا، به هر که و به هرچه دل بستم،

 تو دلم را شکستی،

عشق هر کسی را که به دل گرفتم،

 تو قرار از من گرفتی،

هر کجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم،

در سایه امیدی، و به خاطر آرزویی،

 برای دلم امنیتی به وجود آورم،

تو یکباره همه را برهم زدی،

 و در طوفان های وحشتزای حوادث رهایم کردی،

 تا هیچ آرزویی در دل نپرورم

هیچ وقت آرامش و امنیتی در دل خود احساس نکنم...

 تو این چنین کردی تا به غیر از تو محبوبی نگیرم

و به جز تو آرزویی نداشته باشم،

 و جز تو به چیزی یا به کسی امید نبندم،

و جز در سایه توکل به تو، آرامش و امنیت احساس نکنم...

 خدایا ترا بر همه این نعمتها شکر می کنم."      

                                                        شهید چمران