به چه می اندیشی

با کدام لذت و انگیزه

به فردای دگر خیره شدی

عمر از نیمه گذشت

و دمی غنچه لبخند    شکوفا نشد

درد این نیست ای دوست

که چرا نقش تبسم فراموش شده

یا چرا شعله صدها لذت     بی دلیل و بی علت

یک شبه خاموش شده

درد این نیست     که چرا در باغچه ها

رازقی تشنه بمیرد    یا بخشکد نهال گل سرخ

درد این است که بشر تشنه بمیرد

و بگوید این تقدیر است

به چه می اندیشی؟

و در این خاک کویر       با لب تشنه

بدنبال کدام چشمه اب میگردی؟